Evet evet ciddi bir terslik var ama çözemiyorum işte.Son 6 yıldır insanlarla iletişimim ciddi manada koptu hayata yetişemiyorum.Yeni bir şehirde bol miktarda kimlik karmaşası yaşarken bir de uyum problemi yaşıyorum ama en büyük problem şu; İnsanlarla tanıştıktan bir süre sonra benim tek çocuk olup hem anneme baktığımı,hem de çalıştığımı ve bir de eğitim hayatımın devam ettiğini öğrenince önce şoka giriyor ardından hayatımdan toz oluyorlar.Toz olmayan kesim ise her dakika bana laf sokuyor.
Kendi acılarıyla benimkini kıyaslıyorlar.Hatta daha ileri gidip annesini tansiyon ve şeker hastalıklarını benim annemin hastalığı ile kıyaslayanlar bile var.Hadi onu da geçtim.Hastanede geçen zor dönemlerimiz sonrası zayıflamam bile ciddi anlamda iyi birşeymiş konu ediliyor.Hayır anlamadım çile çekmenin neyine özeniyorsunuz arkadaş.Başımda beyaz saçtan bol birşey yok yani
Kırışıklıklarım artmasın diye krem havuzunda yüzüyorum.Moralim biraz düzelsin diye yerli yersiz alışveriş yapıyorum.Sırf birazcık daha hayata tutunabilmek için
Ya ben bir yerde yanlış yapıyorum ya da bu insanlarda bir tuhaflık var çözemedim.Zaten oldum olası kadınlarla hiç anlaşamam.Kız arkadaşlarım asla beni sinemaya,cafeye çağırmaz.Hatta bir çoğu erkek arkadaş bulduğunda beni top yekün terkediyor.Kimsenin horozuna gehhh bili bili demiş insan değilim ama anlamadım yani.Giyinsen ,süslensen suç,giyinmesen ,süslenmesen o da ayrı bir suç.Hayatım sürekli laf ve fırça yemekle geçiyor.Giydiğim topuklu ayakkabılar bile hemen mesele ediliyor.Çözemedim biri söylesin lütfen sizin de hep böyle mi oluyor? Nasıl başa çıkıyorsunuz ? Her dakika sizi inciten insanların hayatınızda kalmasını nasıl başarıyorsunuz ? Bilmiyorum ve merak ediyorum.Şahsen ben hepsine tek tek tekmeyi vuruyorum.İnsan gibi bir ilişki sürmek çok mu zor ?
O kadar yoruldum ki.Durumumu bilen hocalarımız bile beni anlamak şöyle dursun ,sanki can düşmanlarıymışım gibi davranıyorlar.Ne yapayım yani ben mi seçtim tek çocuk olmayı ,ben mi istedim annemin hasta olmasını.Biri söylesin yahu nerde hata yaptım ben????
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Kayıtlar
Yazar 20 yılı aşkındır bu ne biçim bir hayat sorusunu kendine sormakta ne yazık ki hala cevap bulamamaktadır. Yazarın bu blogu kurmadaki amacı hayatındaki değişim ve gelişimleri gözlemektir. (Henüz bir değişim gözlenmedi )
Tabi bu arada okuyanların içini daha fazla karartmamak adına alışveriş, diy ve eglence paylaşımları ile bloga renk katmayı amaçlamaktadır.
hayattaki hemen hemen her neden sorusunun cevabı: kıskançlık. bu yüzyılın en büyük boktanlığı boşluk ve bu boşluğun kaynağı da kolaylık, sende eksik olan şey. evet o insanlara tekmeyi vurmakla çok iyi yapıyorsun sanırım daha iyi önerilecek bir şey yok. sana yakın olan biri gerekiyor, bu zor durumda yanında olacak biri. özellikle aileden biri olsa örneğin dayın, teyzen gibi biri ne rahatlatırdı seni... ama hayatın zor ne yapalım, bir şekilde başa çıkmak lazım. nasıl şekilde, bilmiyorum...
YanıtlaSilbir film vardı, monica bellucci'nin, kadın kasabadaki tek güzel kadındı, kabul o senin aksine bi de aşifteydi ama en büyük problem bir sürü fakirlikten cahillikten bakımsız kalmış leş gibi kadının arasında parlıyordu. en son göğüslerini tırmalamaya varıncaya kadar pertini çıkartmışlardı kadının. senin hikayende bu durum boş hayatlarını dolduramayan insanlar sürüsü oluyor... kıskanmayan insan ne senin topuklu ayakkabılarına laf eder ne de kendi hayatını seninkiyle yarıştırmaya çalışır. tabi bunda onların olgun olmama durumunun payı da çok yüksek. sonuç olarak senin çok önceden beri çektiğin bu sorunlar seni olgunlaştırdı ve sorumlu biri yaptı. onların gözünde her konuda mükemmellik seviyesine ulaşabilecek bir kadınsın ve bu diğer kadınlara tırnaklarını sivriltme isteği verir. bu seni daha da güçlü yapsın. kıskanılıyorsan sende iyi olan bir şey vardır ve fark ediliyordur, bu seni mutlu etsin.
son olarak o tarz insanlarla baş etmenin yolu onlara mecbur olmamaktır. ve bunu onlara bir güzel hissettirmektir. eninde sonunda düzgün birileri de çıkacak karşına. o zamana kadar sadece takmayacaksın, rahatlayıp yoluna devam edeceksin. içini de buraya döküyorsun zaten, gerçi yakın bir arkadaş farklıdır. hele şu anda köstek yerine destek olsaydı biri...
bir de bir sorum var: nasıl çalışıyorsun, nasıl vakit buluyorsun? freelance mi çalışıyorsun?
Öncelikle yorumların bana güç veriyor bunu bilmelisin.İyi bir dostla konuşur gibiyim seninle.Çok teşekkür ederim gerçekten.
Silİnsanlar o kadar zalim ki.Artık kısçkanlık mı yoksa ben de mi bir sorun var ayırdına varamıyorum.O kadar çok insan geliyor ki üzerime.Beni üzmeyen birileriyle karşılaşmayı çok istiyorum açıkçası
Çalışmaya gelince ben bir webmaster'im.Yani kendi işimin patronoyum bu anlamda çokta rahatım.Evimde kendi bilgisayarımın başında çalşışıyorum.Zaten dışarıda çalışmam bu şartlar altında imkansız ve maaşlı işlerinde getirisi çok az.Hayatımdaki şu an beni en tatmin eden tek şey kesinlikle işim :)))
Bir de bu bloga yazmak bana iyi geliyor.Tekrar çok teşekkür ederim beni dinlediğin ve dinlemekle kalmayıp bana iyi hissettirdiğin için...
Ben de tel çocuğum, 2 sene de evden çıkmadan anneme baktım. Hem cinslerimle de pek vakit geçirmem :) En iyi kankam erkek:) Düğünüm de de kendisi şahidim oldu. Çok güvenmediğin sürece kadınlardan zarar geliyor.Onlarda olmalı ama az olmalı. Dostum diyeceğin bir kaç kişi yetmeli insana. Diğerleri insana acı veriyor.. Bile bile göz göre göre. Acılarından kendilerine pay çıkartıyorlar..hırrrr
YanıtlaSilAslında benzer şeyleri yaşamışız.Ben de yıpranmaktan o kadar yoruldum ki.Biraz kendimi dinliyorum açıkçası.Kimse umurumda değil benim olandan başka :))
Sil