29 Haziran 2013 Cumartesi

Dün gece ve Bu Sabah...

An itibariyle kendi cep telefonu numaramı bile hatırlamıyorum...

Dün gece saat kaçtı hatırlamıyorum.Annemin "emc" diye seslenmesiyle yataktan fırladım ve içeri girdiğimde bana sarılmak istediğini ağlamaklı bir sesle anlatmaya başladı.Çok mutluyum dedi.İyi ki benim evladımsın.Ve sarıldık birbirimize .Küçücük dermanı kalmamış elleriyle sımsıkı yapıştı koluma.Boynuma doğru gömdü başına.Elleri tir tir titriyordu ama yinede tüm kuvvetiyle sıktı kollarımı.Sıcacık ama küçücük bedeni sanki kayboldu kollarımda.Onu bir anne gibi değil sanki evladımmış gibi görüyorum artık.Çaresiz ve korunmaya muhtaç.O kadar tatlı ki...

Bu duyguyu yaşamadan bilemezsiniz.Ama umarım asla yaşamak zorunda kalmazsınız

Bu sabahsa yine "emc " sesiyle uyandım.Yerinde duramıyordu.Dışarı çıkmak istediğini söyledi.Balkona çıkmayı teklif ettim hayır dedi "dışarı" çıkmak istiyorum sabahın 7 sinde tekerlekli sandalye ile dışarı çıktık.Sürekli ağlayıp ,inleyince gören herkeste bize bakıyordu.O kadar çok sıkıntısı vardı ki..Neyse ki hava çok sıcaklaşmadan eve dönebildik.Şu an uyuyor

Dün tüm günü oksijen tüpü ve vantilatör aramakla geçirdim.Halbuki ikisine de ihtiyaç yok.Artık hastalıktan mı ,sıkıldığından mdır nedir .Sürekli bir problem çıkıyor.Bense altından kalkamaz haldeyim.Gündüz arazide çalışıp akşam,ev işi ,kendi işim  ve annemin bakımı arasında kendimi kaybetme noktasına geldim.Bazen kendimi mutfak tavanına siyah bir kurdele ile boynumdan asılmış halde görüyorum ve galiba bunu şiddetle istiyorum....

6 yorum:

  1. sana ne desem, nasıl yardım etsem, nasıl yanında olabilsem bilemiyorum. iyice dağılan aklını eninde sonunda toparlayacağına şüphem yok ama, dünyayı bi düğmeye basıp bir kaç dakikalığına bile olsa tamamen kapatmaya şiddetle ihtiyacın var.
    annen senin çocuğunsa sen kimin çocuğusun, sen kiminsin, sen kimin koluna yapışacaksın öyle..? çok zor bu yaşadıkların, benim anlayabileceğimden öte. gene de yanında olmak istiyorum.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Yanımdasın zaten :))) Hem şu an daha iyiyim.Annemde biraz kendine geldi.

      Varlığın bana gerçekten güç veriyor hilal.Sakın beni anlama olur mu? Sakın.Benim yaşadıklarımı asla yaşamanı istemem....

      Sil
  2. Merhaba, Canım zor zamanlar geçirdiğin aşikar. Bir an Veysel Karani hazretleri geldi aklıma. Düşünsene onun annesini taşıyabileceği bir tekerlikli sandalyesi bile yoktu. Mutlaka zor çok zor ama unutma anneciğinin sana şu an çok ihtiyacı var. Yakın bir yerlerde olsak gelmek isterim. Ama nerede olduğunu bile bilmiyorum. Rabbim her daim yardımcın olsun. Sevgiler.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkür ederim.Yanımda olduğunuzu bilmek bile bana yetiyor.İnşallah bu zor günleri de atlatacağım demek istiyorum ama umutsuzluğun son demlerindeyim....

      Sil
  3. Allah yardımcın olsun canım sen çok ama çok güçlü birisin yürekten sımsıkı sarılıyorum sana, her daim sessiz sedasız takipteyim zira kelimeler kifayetsiz.

    YanıtlaSil

Yazar Hakkında

authorYazar 20 yılı aşkındır bu ne biçim bir hayat sorusunu kendine sormakta ne yazık ki hala cevap bulamamaktadır. Yazarın bu blogu kurmadaki amacı hayatındaki değişim ve gelişimleri gözlemektir. (Henüz bir değişim gözlenmedi ) Tabi bu arada okuyanların içini daha fazla karartmamak adına alışveriş, diy ve eglence paylaşımları ile bloga renk katmayı amaçlamaktadır.



İletişim Formu

Ad

E-posta *

Mesaj *