Ölümü Arkadaş Edinen küçük adam !

Dün değil miydi daha tozlu yollarda yarış yaptığımız,Naylon poşetlerde yumurtaları kırmadan eve ulaştırmaya çalışırken her defasında hüsrana uğradığımız,annem görmeden gizli gizli dolaptan buz aşırdığımız,hani senin bi kız vardı adı cansu.Ben hep dalga geçerdim.Sonra sen vazgeçmiştin ondan daha 10 yaşındaydın evlilik bana görel değil demiştin.Sonra büyüdün çocuk. Boyun 1.80 di ama yüreğin hep çocuk. Hiç değişmedi haylazlıkların.Beni hep korkuttun.Küçükken buzdolabının arkasına saklanıp,büyüdükten sonra motorla hız yaparken sen, ben hep korktum.HEP !

Ve bugün yeni bir arkadaşınla çıktın karşımıza.Küçücük yüreğinle ölümü arkadaş edinmişsin kendine. Sabahın beşinde dediler ölümü motoruna bindirmiş gidiyor diye.İnanamadım.Dur çocuk,dur çocuk nereye gidiyorsun ? Ölüm senin arkadaşın olmak için fazla büyük...

Ama dinlemedin be çocuk, dinlemedin.Bıraktın gittin bizi sessiz sedasız.Tek dileğim benim kavuşmak için yanıp tutuştuğum teyzenle birlikte bizi beklemeniz.Bizde geleceğiz be çocuk bizde...