Dünya Acımasız, İş Hayatı Zor ,Başlangıçlar hayal kırıklıklarıyla dolu..

Evettt başlığı saçma bulan kaç kişiyiz ?
 Ama siz yinede acele etmeyin aslında başlık anlatacağım tüm konuların özeti niteliğinde. Okul bitti nihayet ama ne kadar zor bittiğini anlatmaya kalksam sayfalar alır o yüzden bu konuyu hemen atlıyorum.Okul bittikten hemen sonra iş arama yolculuğum başladı.Şu an devlet kurumlarından birine girmeye çalışıyorum ama durumlar biraz karışık bu arada özel bürolarlada görüşmeye başlayacağım sanırım.Yeni mühendisin iş hayatında tutunması zor.En iyi seçenek devlet kadrosu ama şu an için ne olacak bilemiyorum ortada bir karadelik etrafında kına tepsisiyle dönüyormuşum gibi hissediyorum kendimi.Neyse ki webmasterlikten iyi kazanıyorum da çok dert etmiyorum bu aralar.

Yinede kaygılarım yok değil sıfırdan yeni bir ev tutmak sıfırdan eşya almak özetle sıfırdan hayat kurmak için ne yazık ki çok paraya ihtiyaç var bunun içinde acilen işe girmeliyim.

İş konusunu bir kenara bırakacak olursak hayat tuhaf bir karmaşa.Annemin arkadaşlarından birinin rahatsızlığı üzere onu ziyarete gittim ve doktora gittik birlikte.Duyduğum teşhis iki gün kendime gelememe sebep oldu.43 yaşında gencecik bir kadın şizofreni teşhisiyle hastanede ve hayatı deyim yerindeyse çöpe gitti, ben öylece bakakaldım ardından. Tek bir kızı ve babasından kalma bir maaşı vardı.Hastaneye yatırdığımızda kızının tepkisizliği ve ilgisizliği beni bir kez daha yıktı.Emc dedi ne olur kal benimle... Çok acıydı !

Bugünse dedemi kaybettik.Pek yakın değildim dedemle 90lı yaşların ortasındaydı, üzüldüm mü bilmiyorum ama artık ölüm benim için sıradan bir hadise.Annemin ölümünden sonra her ölüm benim için sıradan.

Ve bu özet haberlerden sonra bir sonraki yazımın işle ilgili olacağını sanıyorum (tabi uzun süre işe giremezsem yazıda gelmeyecek muhtemelen :)))