Saat gecenin üçü olmuş bir şehirden bir şehire eşya taşımaca ortada ev yok, para az sürünmekse toprağa bedenim değil ruhum değdi bu gece.Son 4 ay gerçekten korkunç geçtiAllahım bu nasıl bir çaresizlik anlamak işten değil.
Kedi bakmanın bedelini ağır ödedim çok ağır.İnsanlar eşlere çocuklara anne ve babalara sahipken benim 3 minik cana sarılıp onları aile bilmem ağır geldi insanlara.Apar topar annemin arkadaşının evine geldim eşyaları evden yarım yamalak toparlamak almak tam bir faciaydı.Bir şehirden bir şehire taşınan eşyalar 5 kat yukarı eve çıkacak saat olmuş gecenin 3 ü biz kapı önüne koyduğumuz eşyaların başında nöbet tutuyoruz.Bu evde diken üzerindeyim.Adam gibi ne para var kiraya çıkabilecek ne de eşyaları bir depoya sokabilecek.Hiç bu kadar köşeye sıkışmamıştım.
İşin daha enteresanı birkaç gün önce işe girdim alel acele 4. günün sonunda çalışanlardan birinden okkalı bir tekme yedim.Sabah karakolda ifadeyle geceyi de eşya taşımakla geçirdim hem de burada ne kadar barınacağımı bilmediğim bir eve....Herşey çok berbat gidiyor.Hatta berbat sözü bu durumu anlatmak için hafif kalıyor.
Bundan sonra ne mi olacak inanın hiç bir fikrm yok.Bütün hayatım belirsizliğe gebeydi şimdi bir de evsizlik eklendi.Bakalım başıma daha neler gelecek..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder