Blog olmaktan çıkıp anı defteri haline dönüşen postlarım o kadar karanlık ve i ç karartıcıydı ki ben bile artık okumaktan sıkıldım.Hatta yazmak bile içimden gelmedi aylarca.İki kez ev değiştirdim 1 hafta geçici bir işte çalıştım.Derken devlet kurumuna işe başlamama bir gün kala gelen telefonla hayatım değişti.
Arayan dayımın çocukluk arkadaşıydı sesi oldukça kederli sana birşey söyleyeceğim ama metin ol dedi.Çabuk söyle kime ne oldu dedim.Dayın vefat etti dedi.Saatlerce inanamadım.Dayımla arkadaşı beni işletiyorlar dedim.Çünkü dayım çok genç ve sapa sağlam bir adamdı gripinle bir ömrü geçirmiş demir gibiydi bana göre.Ama öyle değilmiş.Haber gerçekmiş ne yazık ki.
Dayım yaklaşık 7 ay önce beni evlat edinmişti evet. benim iki tane babam vardı.İkisi de zengin ikisi de kuruş koklatmayan.Ama dayım sevimli adamdı.Entellektüel, zeki ve komikti.Hala onun öldüğüne inanmakta zorlanıyorum.
Çok yoğun bir hafta geçirdim hatta yoğundan da öte. Uyku yok ,yemek yok, su yok , hatta tuvalet bile yok koşuşturmaktan tüm insani ihtiyaçlarımız durma noktasına geldi.Aile dostlarımızla birlikte tam bir haftadır dayımın malzeme deposuna çevirdiği evlerin içindeki alet edevat ne var topluyoruz.Bitmiyor bitmiyor.Yarın iş başı yapacağım için kocaman bir nakliye aracıyla eşyaların bir kısmını zar zor getirdim.Çok yorgun ve şaşkınım nasıl bu kadar eşya biriktirebilmiş aklım almıyor açıkçası .Gerçi bana yardım eden kimsenin aklı almadı.İki tane ev ,zeytin tarlalaları,bankada para,alacaklı olarak sakladığı binlerce liralık senetler ,binlerce liralık teknoloıjik alet derken bir anda çok zengin oldum.Herkes dostum oldu herkes beni çok sever oldu.Herkes çok ilgilenir oldu.Hepsi yalan !!!! Ben gerçek dostlarımı tanımak için yeterince kötü gün geçirdim yüzüme sırıtan sahte palyaçolar kimin umurunda.Bir çekiç için benimle dost olan insanlar var.Aklıma geldikçe hala midem bulanıyor.
Kuranda da söylediği gibi.Yüce Allah her zorluğun ardından kolaylık ihsan eder.Ne yazık ki benim sıkıntılarımın bitişi dayımın dünyayı ebediyen terketmesi ile son buldu.Çok üzgünüm keşke böyle olmasaydı ama ona çok dua ediyorum.Bana hayatımı şekillendirme fırsatı tanıdığı için.İyi ki vardın iyi ki benim dayımdın dayıcık
Minik böceğin :)))
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Kayıtlar
Yazar 20 yılı aşkındır bu ne biçim bir hayat sorusunu kendine sormakta ne yazık ki hala cevap bulamamaktadır. Yazarın bu blogu kurmadaki amacı hayatındaki değişim ve gelişimleri gözlemektir. (Henüz bir değişim gözlenmedi )
Tabi bu arada okuyanların içini daha fazla karartmamak adına alışveriş, diy ve eglence paylaşımları ile bloga renk katmayı amaçlamaktadır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder