Bu yazıyı yazarken oturmuş hüngür hüngür ağlıyorum.2 yıldır üzerime kabus gibi çöken bu şehirden kaçmak istiyorum.O kadar çaresizim ki.Evimi ,kedilerimi ,bahçemde kabak çiçeği yetiştirmeyi özledim.Limanda küçük yürüyüşler yapmayı,limandaki balıkçı barınağından balık almayı,çevre yolundan tüm sahili seyretmeyi,parkta yeşilliklerin arasında kaybolmayı,yazın sıcağına rağmen buz gibi denize girmeyi ,lale toplamayı,içme suyuna mersin dalı ıslatmayı özledim...
Bazen herşey için o kadar geç kalıyoruz ki.Sanırım ben de hayata geç kaldım.Hep söylerim ne kadar hızlı koşarsanız koşun kaderden hızlı koşamazsınız.Eğer şanslıysanız size sunulmuş bir takım ikramlarla yola devam edersiniz.Ama bazıları için kader o şansı hiç tanımıyor.Birşeyler değişiyor belki ama sizin için doğru zamanda ve doğru yerde değil.Bir senkronizasyon sorunu var.Asla birbirini yakalayamayan anlar.İşte ben hep o anları yaşıyorum.
Yoruldum artık.Yerine oturmayan ,düzenli görünen düzensizlikten çok yoruldum
Herneyse ....
2 yıl önce kendi çektiğim fotoğrafla bu konuya noktayı koyuyorum
evin nerede, şu an neredesin?
YanıtlaSilEgenin oldukça trustik bir kıyı beldesinde yaşıyoruz normalde.Aslen egeliyim
Sil2 yıldır ise eğitimim dolayısıyla İç anadolunun en berbat illerinden birinde yaşıyorum.Annem rahatsız olduğu için tatillerde eve gidemiyoruz
Çok fazla açıklayıcı olmadığını biliyorum ama :(((((
yok yok oturttum ben kafamda. bu özel ve rahatsız edici olabilir ama babanız veya kardeşiniz nerde? varsalar tabi.
YanıtlaSilBabam uzun süredir hayatımda yer almıyor.Kardeşimde yok tek çoçuğum maalesef :))
YanıtlaSilve kesinlikle tek çocuk önermiyorum en az iki çocuk arkadaş.Aşağısı kurtarmıyor :)))))
anlıyorum, zor bir hayat. ama kadın kadına huzur içinde yaşamanız güzel hiç değilse. umarım anneniz en kısa sürede sağlığına kavuşur.
YanıtlaSilİnşallah :))
YanıtlaSil