En kötüsü ise kendimi yetimhaneden çıkmış çocuklar gibi hissediyorum.KİMSESİZ!!!
Zengin bir ailenin kızı olarak hiçbir maddi kaynaktan istifade edemiyorum.Babam hayatımı bitirdi.Kabul etmek istemesemde bitirdi.Sanırım birimizden biri ölmeden kurtulamayacağım.Ve umarım ölen taraf ben olurum.Anneme kavuşmanın en kolay yolu bu ne de olsa ....
Kayıtlar
Yazar 20 yılı aşkındır bu ne biçim bir hayat sorusunu kendine sormakta ne yazık ki hala cevap bulamamaktadır. Yazarın bu blogu kurmadaki amacı hayatındaki değişim ve gelişimleri gözlemektir. (Henüz bir değişim gözlenmedi )
Tabi bu arada okuyanların içini daha fazla karartmamak adına alışveriş, diy ve eglence paylaşımları ile bloga renk katmayı amaçlamaktadır.
Canım uzun zamandır bloguna uğramamıştım. Bu kadar karamsar olma. Bugünden öncesine bir çizgi çek. Zengin bir ailen olup da hiç maddi destek alamaman çok zor bir durum. En azından şunu düşün. Çalışıyorsun ve kendi ayakların üzerinde duruyorsun. Onların hiç birisine ihtiyacın yok.
YanıtlaSilHaklısın yaşamın çizgisinde ama asıl sorun onlardan maddi destek görememek değil manevi destek görememek.Çok yoruldum artık tek başına ayakta durmaktan
SilAnnesini gencecik bir kızken kaybetmiş biri olarak sizi cok iyi anlıyorum, aynı duyguları yaşadım, şimdi 16 yıl oldu.çok kötü günler geçirdim ama Allah hep yanımızda. ..yardım ediyor. ..Kuşadası'ndan Ögrt.Nihan
YanıtlaSil