4 Mayıs 2016 Çarşamba

Yalnız Hissedenler El Kaldırsın !

Kamu spotu gibi başlık değil mi ? Şu an bu soruyu Türkiyedeki 78 milyon insana sorsam emin olun 75 milyonunun elleri havadaydı.

Peki ama neden bu kadar yalnız hissediyoruz hiç düşündünüz mü ? Ben uzunca bir süre kafa yordum yetmedi çevremdeki insanları gözlemledim ve evet sorun şu hiçbirimiz insanların dertlerine ortak olmayı onlara en azından manevi destek vermeyi hatta onları dinlemeyi bile istemiyoruz.Varsa yoksa gülelim eğlenelim.Bakıyorum etrafıma babalara çocukları yük gelir olmuş.Çocuklarının derdi ile terbiyesi ile uğraşmak annelere sıkıntı verir olmuş.



Arkadaşlarımız biz iyiysek bizi arar, kötüysek oralı olmaz olmuş.Eeee ne de olsa kimse rahatını bozmayacak ,kimseye yardım edip yorulmayacak değil mi 


Peki soruyorum ya siz dertli, keder içinde olursanız ? Hani insansınız ya mutlaka sizde bir gün o zor günlerden birini yaşayacaksınız.O gün geldiğinde ne yapacaksınız sevgili dostlar.Sizi de kimse dinlemeyecek ,kimse yardım etmeyecek  uçuruma uçan arabanızı kimse yukarıya çekmeyecek , o gün ne hisseceksiniz acaba ?

Toplumca bunalımdayız.En çok psikiyatristler hasta kuyruğuna maruz kalıyorlar.Niye biz birbirimizi tedavi etmiyoruz ki.Sonra hepimiz hastayız hadi doktora gidelim bizi uyuştursun.Yok cnm 20 mg lık hapla olmuyor o işler.

Bu akşam hayatımın en zor akşamlarından birini geçiriyorum.Yaşadığım talihsiz olay sayesinde ne kadar dost sandığım insan varsa çoğunun sadece iyi gün dostu olduğunu öğrendim.En çok neye kızdım biliyor musunuz ?

İyi günlerimde emc bir sorun ,bir üzüntü bir ihtiyacın olursa mutlaka söyle diye baskı yaparcasına bana tatlı dil dökenlerin tüm sözlerinin havadaki sis gibi dağıldığını görmek öyle büyük bir hayal kırklığına sebep oldu ki.

Eğer bu yazıyı okuyorsanız sizden birşey rica ediyorum.Sakın insanlara gerçekten yardım edemeyecekseniz sırf söylemiş olmak için umut vermeyin.Bu çok büyük bir kul hakkıdır emin olun bu vebalin altından kalkamazsınız.

Hayatım doğduğum günden beri zordu hala zor.Yıllar önce ne zaman bitecek diye başladığım blogta tek biten şeyin hayatım olduğunu gün be gün izler oldum.Ne yapalım mutlaka bir son vardır.Bu son mutlu son olmasa da illa bir son olacak.İster mutlu ister mutsuz olsun Ölüm zaten her sonun en net imzası değil mi?

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Yazar Hakkında

authorYazar 20 yılı aşkındır bu ne biçim bir hayat sorusunu kendine sormakta ne yazık ki hala cevap bulamamaktadır. Yazarın bu blogu kurmadaki amacı hayatındaki değişim ve gelişimleri gözlemektir. (Henüz bir değişim gözlenmedi ) Tabi bu arada okuyanların içini daha fazla karartmamak adına alışveriş, diy ve eglence paylaşımları ile bloga renk katmayı amaçlamaktadır.



İletişim Formu

Ad

E-posta *

Mesaj *